Het moment van het uitwisselen van de ringen. Onder het toeziend ook van Angelika en de ambtenaar van de burgerlijke stand schuif ik de ring rond Elmira’s vinger. Zowel in Naderland, als in Kazachstan behoort een trouwring tot het gebruik. In Nederland zijn we gewend de naam van de partner in de ring te graveren samen met de trouwdatum, maar in Kazachstan kent men die gewoonte niet (waarschijnlijk om de ring later gemakkelijker te kunnen hergebruiken). Het ingraveren van Elmira’s naam in cyrillische lettertekens in mijn ring kostte daarom nog de nodige moeite. We hebben uiteindelijk de naam in een sierlijk lettertype met de computer geprint en die tekst door een handgraveur in de ring laten aanbrengen.
Gelukkig is het slechte weer alleen lokaal tegen de bergrand en schijnt in Shymkent volop de zon.
Half vier ‘s middags en eindelijk komt Elmira eraan, nu nog omkleden en zes uur trouwen we al in Shymkent!
Het mooie weer is op de huwelijksdag vervangen door mist en motregen.
Oeps in pak? Oh ja, het is vandaag 7 juni 2003 en we gaan trouwen!
Veel bloemen die in Kazachstan in stalletjes te koop zijn worden uit Nederland geimporteerd. Ook de producten die nodig zijn om lang van bloemen te kunnen genieten blijken uit Nederland te komen. Op zoek naar een geschikte plek om ons bruidsboeket te laten maken kwam ik in een bloemenzaak deze vitrine tegen met een aantal Chrysal en Pokon potjes. Mijn chauvinistische gevoel vertelde mij dat ik er onmiddellijk een foto van moest maken.
Drie generaties. Elmira haar moeder en oma komen uit Rostov aan de Donau in Rusland bij de Zwarte Zee. Elmira’s moeder is naar Kazachstan verhuisd na haar huwelijk met Sagit. Oma kwam sinds die tijd vaak voor langere perioden over en is nu alweer bijna een half jaar in Kazachstan.
Ruslan—het broertje van Elmira—is de sleutelaar in de familie. Niet zelden moet echter toch nog de zwengel er aan te pas komen om de jeep te starten.
