Lammert's Weblog

Pake Siep kan zijn oogjes nauwelijks droog houden als Nathalie voor het eerst bij hem op schoot zit.

Pake en beppe verwelkomen de buitenlandse gasten, en natuurlijk speciaal Nathalie.

Nathalie zit in de groei en daarom passen kleertjes steeds maar een paar maanden. Daarom is het zonde om dure kleren voor haar te kopen als het ook anders kan. In Wanovka zit een tweedehands winkel die voornamelijk uit Nederland en België bevoorraad wordt en waar Elmira vaste klant is. Vandaag heeft ze nodige spullen ingeslagen om warm de winter door te komen.

Als de informatie die ik van internet haal klopt, dan zijn de benzineprijzen in Nederland op dit moment stabiel, of zelfs licht aan het dalen. Hier in Kazachstan gaat dat wat anders. In de afgelopen dagen is de benzineprijs gestegen rond de 30%. Betaalden we een week geleden voor een liter benzine nog 69 Tenge, nu kost diezelfde benzine bij de pomp 101 Tenge. Voor zover het verhaal hier gaat is die stijging niet het gevolg van ontwikkelingen op de internationale oliemarkt, maar het gevolg van een overval op een geldtransport ongeveer een week geleden. De grootste benzinepomphouder Biebars—die tevens een raffinaarderij bezit—haalt periodiek het geld van haar benzinestations op. Dit geldtransport is overvallen waarbij de geldtransporteur is doodgeschoten. Bij de overval is volgens de verhalen acht miljoen Tenge buitgemaakt. Een grote hoeveelheid geld voor lokale begrippen (vijftigduizend euro) en het verhaal gaat nu dat de benzineprijs is verhoogd om dit verlies te compenseren.

Het is vandaag een stralende dag. Heel wat ander weer dan 5 jaar geleden toen ik op de zevende oktober voor het eerst Elmira ontmoette. Het was toen koud weer en in Zhabagly was juist de eerste sneeuw gevallen. Daardoor was het niet mogelijk om de Aksu canyon te bezoeken en moest er noodgedwongen worden uitgeweken naar een wandellokatie dicht bij het dorp aan de rand van het Aksu-Zhabagly reservaat. Noodgedwongen is een vreemd woord in de gehele context, want uiteindelijk heeft de alternatieve route er toe geleid dat Elmira en ik elkaar voor het eerst hebben ontmoet. Was het geen slecht weer geweest op 7 oktober 2000, dan had deze weblog niet bestaan.

Vandaag hebben we het vijfjarig jubileum in kleine kring gevierd. In Wanovka hebben we een taart gehaald en vervolgens zijn we met onze Lada naar de boerderij gereden waar we elkaar voor het eerst ontmoet hebben. Samen met Ruslan en de knecht Kole hebben we de taart grotendeels soldaat gemaakt, uiteraard een paar stukken overlatend voor de andere familieleden. Net als in 2000 hebben we vervolgens onze eerste kus herhaald, Elmira staand op de grote steen voor de voordeur om het lengteverschil te overbruggen.

In mijn bagage naar Kazachstan zitten altijd een paar vreemde dingen. Deze keer heb ik een opblaasbaar speelhuisje meegenomen. Hierin kunnen peuters heerlijk spelen met de bijgeleverde ballen, zand of water. Nathalie is nog te klein voor een dergelijk speelhuis—ze vindt spelen met haar knuffeldier Diederick die ze van tante Hylkje gekregen heeft nog het leukst—maar mijn nichtje Machabat en neefje Bigsultan waren er direct verliefd op. Daarom hebben we vandaag het speelhuisje opgeblazen en wel naar hun huis gebracht. Ik hoef waarschijnlijk niet te zeggen dat op het platteland van Kazachstan een op deze manier uitgedoste auto veel bekijks trekt!

Nathalie is een drukke meid, ondanks haar nog jonge leeftijd. Ze is continu met haar voetjes aan het trappelen en het zal niet lang meer duren voor ze zal beginnen met lopen. Om dat lopen wat te oefenen hebben we vandaag een loopwagentje voor haar gekocht. Hier kan ze heerlijk in zitten en met de voetjes de wagen naar alle kanten van de kamer duwen. Er zitten speeltjes en muziek in de wagen, dus vervelen doet ze zich niet.

Elke zondag is er veemarkt in het dorp Wanovka. Hier komen kopers en verkopers bijeen om hun vee van eigenaar te laten wisselen. Zelf hebben we nog steeds vijf stieren die we eerder dit jaar van mijn schoonouders gekocht hebben. De prijs van vee is sterk seizoensgebonden en in de zomer wordt er weinig voor het vee betaald. Het gras is dan dor en mensen hebben geld nodig om het schoolgeld van hun kinderen te betalen. In oktober trekken de prijzen weer aan omdat dan de vraag naar vlees groter wordt.

Voor we eind oktober naar Nederland afreizen willen we onze vijf stieren verkocht hebben zodat we ze in de winterperiode niet hoeven bij te voeren. Vanochtend gaan we naar de veemarkt om te kijken welke prijs we kunnen beuren. Vanwege het grote aantal dieren dat we in één keer verkopen hoeven we niet met de dieren zelf naar de markt. De meeste handelaren kennen ons vee en na wat onderhandelen worden we het met één van hen eens over de prijs. Hij zal ze komende maandag afhalen, maar vanmiddag nog komen kijken over welke dieren het gaat.